Jentetur i Tafjordfjella

 

I helga var eg så heldig å få vere med denne jentejengen på hyttetur i Tafjordfjella. Dette bildet er teke før vi forlot bilen ikkje så langt frå Kaldhusseter, sa 600 moh. Det regna, men det var så og seie vindstille. Antrekka var i orden, så litt regn uroa ikkje oss i heileteke. Ruta vår var Kaldhusseter – Danskehytta –Reindalssetra .

 

Her er planen vår for helga. Punktvis sett opp, så vi var heilt sikre på at vi skulle få plassert rett bil på rett plass, og i det heile tatt klare å komme oss på rett hytte på rette dagen.

Dette er på veg til Danskehytta. Desverre fekk ikkje eg kjøpt meg kart, så no er eg ikkje i stand til å fortelje dåkke akkurat kor i fjellet bildet er teke. Her har vi gått gjennom eit nokonlunde flatt og fint terreng, men er no på veg opp ei bratt steinrøys.

 

Deler av vegen måtte klatrast opp. Her hang det tau som vi kunne holde oss i på veg opp. Her er det underteikna som klatrar.

Slitne etter kvart, men glade fordi vi fant eit skilt der det stod at det berre var 1,3 km att til Danskehytta. Det var nok ingen av oss som hadde nokon ide om kor strabasiøs den siste biten skulle bli. Det var ei steinrøys som var så lang og bratt at eg aldri i verda hadde trudd at folk med vetet i behold ville begynde å klatre opp der. Det er mulig at vi på det tidspunktet var såpass slitne at vi ikkje hadde vetet i behold lenger – vi begynte i alle fall klatringa….

Heldigvis var der allereie folk på hytta då vi kom, så det var fyrt opp, og varmt og godt. Dei som var der var godt kjende i området, så vi fekk vete ein god del om området og turmulighetane omkring.

Neste morgon hadde vi denne utsikta frå hytta.

1543 meter over havet. Vindstille og skyfri himmel. Kan vi ha det betre?

 

Skulle gjerne fortalt dåkke kva fjelltoppen midt i biletet heiter, men så var det det kartet som mangla…

Edit: May Britt har vore så kjekk å fortelje at det er Setrehornet vi ser på biletet 🙂

Siste stoppeplass før Reindalsseter. Hyttene ligg rett til høgre for vatnet. Om du klikkar på biletet får du opp eit større, der du lettare kan sjå hytta. Høgdeforskjellen på punktet biletet er teke og der hytta ligg, er ca 400 m. Vi gjekk nesten rett ned her. Gjett om eg prisa meg lykkelig for at eg har vore flittig på fjellet og fått trena opp knemusklaturen min, for denne etappen kjende vi godt!

Kloke ord på vegen.

Vakkert ved Zakkariasdammen 🙂

Tenk at vi kunne være så vanvittig heldige med veiret! Både laurdag og søndag var det sol frå skyfri himmel og vindstille. Til og med på dei høgaste punkta var det bort i mot vindstille, noko eg nesten ikkje trudde var mulig.

Turen var strabasiøst nok til tider, men mest av alt var det fint å gå. Vi è så stolte av oss sjølve fordi at vi klarte turen! 🙂

Reklame