Moro med nålefiltemaskin

Lappeklubben er så heldige å være eigarar av ei nålefiltemaskin. Maskina er ei gåve frå Siv, ei av damene på butikken En rød tråd. Som materialforvaltar i klubben er det eg som er så heldig å få ha maskina i hus når den ikkje er til utlån hjå medlemmene våre.

No har eg leika meg litt med maskina, og resultatet var dette skjørtet

Skjørtet er sydd av samme ullstoff som kåpa eg sydde tidlegare. Eg er alltid redd for å få for lite stoff når eg bestiller, og det gjer at det ofte er nok til å sy eit plagg til…eller to….

Foret i skjørtet er ein del av restane etter ein mammakjole eg sydde for snart 12 år sidan…..

Kåre sjekkar at ullen er av ypperste kvalitet.

Nålefiltemaskina fungerer ved at fem nåler med mothakar går gjennom stoff og filtemateriale mange gonger og på denne måten filtar saman materiala. Eg la ein ulltråd med glitter i på stoffet, og trykte på pedalen, slik at nålene gjekk ned og opp nokre gonger, berre slik at tråden vart lett festa til underlaget. På denne måten filta eg fast ulltråden i det mønsteret eg ynskte. Når heile tråden var lett festa, og eg var fornøygd med mønsteret, filta eg over heile tråden på nytt, slik at materiala til slutt heng saman som eit materiale.

Eg prøvde først å nåle fast heile tråden før eg byrja å filte, men den forflytta seg gjerne litt undervegs, så eg fann ut at det var greiast å legge tråden på plass etter kvart som eg filta.

Denne teknikken var virkelig artig, og det er nesten ikkje grenser for kva ein kan filte på. Eg prøvde å filte trådrestar på dongeristoff, og dette gjekk heilt fint. Kanskje eit tips til korleis ein kan fiffe opp den kjedelige dongeribuksa si 🙂

Reklame

Wollmeisehanskar til gutar

Ungane merkar også at det går mot haust ute, så guttungen har hatt inne bestilling på eit par heimestrikka hanskar. Eg fann ut at han måtte få litt meir «mandige» hanskar enn eg har hatt på pinnane tidlegare.

Hanskane er ein variant av Knotty hanskane eg strikka tidlegare, men i staden for fletter, har eg berre latt deler av vrangborda oppå handa gå lenger fram enn på undersida.  Dersom du vil strikke desse, finn du mønsteret her (Ravelrylenke). I skrivande stund er ikkje mønsteret heilt ferdig skrive, men det blir fullført så snart eg finn ledig tid.

 

Hanskane er sjølvsagt strikka i mitt favorittgarn, Wollmeise. Hanskane er strikka på pinne nr 2, så det er ikkje gjordt på ein kveld å strikke eit par av desse.

Pusen Kåre har godkjendt hanskane også. Mjuke og deilie å kose med 🙂

Hanskane er ein del av  Lille Rosin sin Hobbybodkalender for oktober. Der var fleire oppgåver som høva bra, så eg har allereie eit nytt prosjekt på pinnane.

 

 

 

Meir eller mindre praktiske dongeritøflar

….tja, nei…praktiske er dei nok ikkje, men litt artige er dei vel…

Tøflane er ei av augustoppgåvene i Lille Rosin sin månadskalender på hobbyboden. Ideen er henta frå denne bloggen, som dessutan inneheld ein del andre artige saker.

Det er ei av mine avlagte dongeribukser og eit gammalt smykke som har fått nytt liv.

Det skulle eigentleg være papp i solen, men eg hadde noko tjukt ullstoff liggjande, så det vart to lag av det i staden. Det resulterte i at tøflane vart skrekkelig varme å ha på føtene. Det var kanskje meininga, men det får no være måte på…. Litt små vart dei og, så eg veit no ikkje om desse vert nokon favoritt på tøffelfronten i år.

Ventar spent på septemberoppgåvene eg….

Lilla tunika i Sandnes garn

I fjor haust falt eg heilt for ein tunica eg såg bilete av i Familien, men det vart ikkje til at eg starta på den før ferien tok til.

Gensaren var designa av Gerd Auestad og strikka i Sandnes mini duett. Garnet er 55% bomull og 45% ull, så denne blir lun og god utover hausten. Tunikaen er strikka på pinnar nr 2,5.

Eg bytta ut fargane, så i staden for brun, vart det lilla kjole. Kvikke, fine fargar, som er til å bli i godt humør av 🙂

Dei lilla skoa kom eg over på salg i Tyskland, og tenkte at desse var eg berre nødt til å ha til kjolen min. Det manglar visst matchande leggvarmarar, ser eg…..

På pinnane er eit par hanskar som strikkast i Wollmeise, men dei kjem eg heilt sikkert tilbake til ein annan gong 😉

Rundfellinga gav kjolen ei fin passform.

Sjølv om kjolen var enkel å strikke har det tatt tid. Når halve kjolen var ferdig, fann eg ut at den var alt for stor – og då var det berre å rekke opp. Det har visst begynt å bli ein vane å rekke opp og strikke alt nesten to gonger før eg er fornøygd.

Varm speiderdrakt

Speidarguten har omsider fått heile strikkadrakta si ferdig. Eg trur han var redd den ikkje skulle bli ferdig til NM.

Genseren er strikka av Falk frå Dalegarn, medan buksa er strikka av Juvel frå Idena (Schachenmayr).  Grunnen til at eg har nytta ulikt garn er så enkel som at det var tomt for Falk då eg skulle til på buksa. Vi tok sjangsen på Juvel i staden, og ved første augekast ser ein ikkje at buksa og genseren er strikka av ulikt garn.  Juvel ser litt grovare ut når, og var litt mindre behagelig å strikke av enn Falk, men alt i alt var der ikkje store forskjellen på dei. Fargemessig var det jo full klaff 🙂

Til og med matchande ullsokkar har han.

Buksa er litt stor, fordi han ynskjer å kunne ha noko under på kalde dagar. I livet er det strikk, slik at den skal holde godt, sjølv om den er litt stor. Desverre hadde eg ikkje svart strikk, så strikken skiljer seg litt for mykje ut. Det skal fixast på så snart eg får kloa i svart strikk.

Selvfølgelig skal der være merker på gensaren. Alle merker som er til overs skal få plass her. Foreløpig er det berre to, men han satsar på at det etter kvart skal bli mange. Når han har fått 5 merker på speiderskjorta skal dei erstattast med ei snor. Då skal også desse merka på gensaren.

Viktoriansk nakkevarmer

Eg falt for denne  Viktorianske halsen (link for den som er på Ravelry).

Garnet eg har brukt på denne er Wollmeise Merino Superwash. Fargen heiter Campari Orange, og er rett og slett berre lekker!

I det siste har eg trent meg litt å å strikke bakover. Ein kan kansje lure på kva som er vitsen med det – må vel være strikking for spesielt intresserte…. Halsen er strika ovanfrå og ned, men den siste kanten på ca 4-5 cm er strikka på tvers. Då kom det godt med å kunne strikke bakover, for då slapp eg å sitje å strikke 9 masker for så å  heile arbeidet  for å strikke maskene på vranga sånn ca 288 gonger.

På nærbiletet her ser ein den nederste kanten betre. Den ser nesten ut som ein blondekant. Eg streva lenge før eg fann ut korleis eg skulle strikke den. Eg trudde eg las mønsteret rett, så det skulle mykje prøving og feiling fann eg ut at eg gjorde feil. Når eg først skjønte det, så vart alt veldig logisk 🙂

Då er det berre å krysse fingrane for at det ikkje blir behov for denne halsen før til hausten.

Internasjonal quilt

For nokre år sidan var familien klar til å reise til Italia, då mor kjem på at ho ikkje har noko å henge fingrane i på turen. Sånt går jo ikkje – det ville blitt en dårlig tur 😉 . Eg ila opp på hobbyrommet og begynte å rote rundt i restekassa mi etter smårester som eg kutta i passelige små bitar, og skar opp massevis av små sekskantar i papp.

Trur dette må være snart 5 år sidan Italiaturen. Sidan har pappbitane og stoffrestar med nokonlunde høvelig farge fulgt meg på ferieturar. Om ikkje eg tek heilt feil har eg hatt det med meg til Italia – Frankrike x 2 – Sverige x 2 og selvfølgelig i Norge. I tillegg  er dei fleste sekskantane i midten av blomstrane klipt av eit stoff eg kjøpte i Danmark.

Omsider er duken ferdig, for det vart ein duk til slutt. Det var slett ingen selvfølge då eg starta. Det kunne likså godt ha blitt ein liten løpar, eller eit par spisebrikker.

Her er alt sydd for hand. Eg var litt usikker på korleis eg skulle sy saman dei ulike laga. Til slutt kom eg fram til at det var best å legge topp, vatt og bakstykke på kvarandre i rett rekkefølge og brette inn kantane medan eg sydde inn sømrommet for hand. Eg vurderte å vrangsy det, men då trur eg ikkje alle hjørna hadde blitt like fine.

Til slutt vart alle «blomstrane», dvs dei mest rosa sekskantane quilta for hand.

Det gjer seg med litt ekstra fristelsar på toppen 🙂

Hello kitty pulsvarmarar

Var ikkje desse Hello Kitty pulsvarmarane søte? Desse er eit resultat av Lille rosin sin kalender for 2010 på Hobbyboden. Eg fekk eit tips frå MariannS om desse søte sakene, og då kunne eg rett og slett ikkje motstå fristelsen til å melde meg på kalenderen. Lett påvirkelig? Eg, nei…. Eh…eg ser forresten at Mariann har lagt ut mønster på piratpulsvarmarar…….

Pulsvarmarane er strikka av restegarn. Det rosa er Toppull frå Sandnes garn. Resten av garnet var smårestar utan namn, så eg veit ikkje kva garn det er. Kjekt med slike søte små prosjekt der ein kan kvitte seg med litt av garnlageret. No er ikkje eg av dei som har størst garnlager, men eg slit med å kaste små restar, så det lageret eg har består av mykje smårestar som eg ikkje heilt veit korleis eg skal bruke.

Sokkar igjen

Det har gått i sokkestrikking for tida og her er det foreløpig siste paret. Det er strikka i Sterk frå Du store alpakka. Har du lyst å lage eit par slike, kan du få tak i boka med mønster hjå forfattaren sjølv. Eg fann mi bok hjå den lokale garnforhandlaren, så det er sikkert mulig å finne den fleire plassar.

No har eg gått over til luestrikking. Sjekk her, var ikkje denne hua kul? Har begynt å strikke den i garnet Sterk. Har  for lite garn til å strikke hanskane også, så det spørs om eg finn tak i meir garn i rett farge. Det var så mykje fletting i lua, at den sikkert ikkje blir ferdig før luesesongen er over 😉

Gjenbruk er kjekt

I går hadde eg eit godt innfall av kreativitet, og då er det jammen kjekt å sy. Tida går innmari fort, og for min del kan i grunn verden segle sin eigen sjø……

I lengre tid har denne gensaren lagt på hobbyrommet. Den var i sin tid favorittgensaren min, så eg klarte aldri kaste den. Eg vart ståande å sjå litt på den i går, og så ruska eg litt rundt nedi skuffene mine, og der hadde eg jammen eit par bambushandtak – og vips, så var eg i gang……

…..og etter nokre timar var gensaren blitt til ei artig lita veske 🙂 . Ei lita niese som hadde bursdag fekk den i presang, eg kan tenke meg at den kan være akkurat passelig til alle sånne små dippeduttar som ei lita snuppe har med seg på tur.

Anhenget har eg hatt liggande lenge, i påvente av det rette prosjektet. Tanken var å hekte det rett på veska, men det vart alt for tungt for den vesle veska. Ved hjelp av ei lita tang fekk eg benda ut metallet og plukka av dei lettaste delane, og då vart det igrunn heilt perfekt.

For øvrig er det sok frå skyfri himmel i dag – svært sjeldant syn for tida!

GOD HELG!